sebazios님의 저널, 2019년 02월 5일

haftasonu çocuklarla sahilde dolaşırken, gerçek süt ile ve katkı maddesiz üretim yaptığını bildiğim bir yerden 2 top sade (külahsız) dondurma yedim. dayanamadığım için falan değil. meraktan. karbonhidratı hesapladım. ucu ucuna kurtaracak. aziz nesin misali “du bakalim n’olcak” dedim. hani aç karnına çok fazla baklava, tulumba tatlısı ya da benzeri şerbetli tatlı yediğinizde, kan şekeriniz tavan yapar, üstünüze bina gibi ağırlık çöker, baş ağrısı ile karışık bir mallık yapar ya, 2 top dondurma ile aynısı oldu. gecesi ağır bir egzersiz ile kaloriyi harcadım. kontrol de ettim. ketosisten çıkmamışım. ancak kendimi çok kötü hissettim. çocuklar da yedi. dondurmada bir şey yoktu. buna rağmen yediğim dondurma dokundu. daha doğrusu şeker dokundu. resmen karnıma yumruk yemiş gibi oldum. daha kötüsü ertesi gün uzun bir aradan sonda ilk kez şiddetli açlık hissettim. en kötüsü ise 0,2-0,3 kg arası devam eden günlük kilo kaybım yavaşladı. günlük kayıplar 100-150 gram arası seyrediyor. bazıları buna “plato dönemi” diyor ama bendeki durgunluk plato döneminden değil de, o 2 top dondurmadan kaynaklanıyor gibi. tekrar hızlandırmak için 1 günlük aralıklı oruç (if) yapacağım galiba. bu şeker denen tatlı zehirden boşu boşuna insanları uzak tutmaya çalışmıyor sağlık örgütleri.. son olarak an itibari ile kilo 119,3 toplam kayıp 11,7 kg’a yükseldi. kaldı 29.